Chromium
111chromium magnesite — chromo magnezitas statusas T sritis chemija apibrėžtis Kaitrai atspari medžiaga iš magnezito ir chromito. atitikmenys: angl. chromium magnesite rus. хромомагнезит …
112chromium subgroup — chromo pogrupis statusas T sritis chemija apibrėžtis Cr, Mo, W (U). atitikmenys: angl. chromium subgroup rus. подгруппа хрома …
113chromium(II) compounds — chromo(II) junginiai statusas T sritis chemija atitikmenys: angl. chromium(II) compounds; chromous compounds rus. хрома(II) соединения …
114chromium(II) hydroxide — chromo(II) hidroksidas statusas T sritis chemija formulė Cr(OH)₂ atitikmenys: angl. chromium(II) hydroxide; chromous hydroxide rus. хрома гидрозакись; хрома гидроокись; хрома(II) гидроксид …
115chromium-nickel steel — chromnikelinis plienas statusas T sritis chemija apibrėžtis Fe lydinys, turintis 0,10–0,41% C, 0,17–0,37% Si, 0,25–0,80% Mn, 0,20–1,75% Cr ir 1,70–3,75% Ni. atitikmenys: angl. chromium nickel steel rus. хромникелевая сталь …
116chromium-nickelcast iron — chromnikelinis ketus statusas T sritis chemija apibrėžtis Fe ir C lydinys, turintis 0,2–1,5% Cr ir 0,2–4% Ni. atitikmenys: angl. chromium nickelcast iron rus. хромникелевый чугун …
117chromium-plated — A coating of metal with chromium to protect the metal from rust …
118chromium oxide — noun : an oxide of chromium; specifically : chromic oxide …
119chromium picolinate — noun : a biologically active chromium salt C18H12CrN3O6 containing three picolinic acid ligands that is used as a dietary supplement …
120chromium — noun Etymology: New Latin, from French chrome Date: 1807 a blue white metallic element found naturally only in combination and used especially in alloys and in electroplating see element table …