Spirans
51ch-Laut — 〈m. 1; unz.〉 Ich Laut [ç], Ach Laut [x], stimmloser, gutturaler Reibelaut (Spirans) * * * ch Laut [t̮se: ha:… ], der; [e]s, e: Laut, der in der deutschen Rechtschreibung durch die Buchstabenkombination ch wiedergegeben wird (bes. [ç], [x]). * * * …
52Ingwäonismus — Ing|wä|o|nịs|mus 〈m.; , nịs|men; Sprachw.〉 sprachl. Einfluss des Ingwäonischen auf das Altsächsische * * * Ingwäonịsmus der, , sprachliche Besonderheit, die auf die ingwäon. Gruppe innerhalb des Westgermanischen (ursprünglich des Friesischen …
53spirantisch — spi|rạn|tisch 〈Adj.〉 mit einem Spirans (gebildet) ● spirantisch anlautendes Wort * * * spi|rạn|tisch [ʃp..., sp...] <Adj.> (Sprachw.): in der Art eines Spiranten [gebildet] …
54ANCHESITES — ventus ab Anchisa portu Epiri spirans, cuius mentio est apud Dionysium. Halicarnass. Cicer. l. 7. ad Attic. Ep. r. Flavit ab Epiro plenissimus Anchesites. Antea legebatur, Anchemitis: sed ita restituit Turnebus …
55ATABULUS — ventus in Apulia praecipue spirans. Horat. l. 2. Sat. 5. v. 77. Incipit ex illo montes Appulia notos Ostentare mihi: quos torret Atabulus. Porphyrio sic dictum ait, quasi ἀπὸ τȏυ την` ἄτην βάλλειν, quod nocumentum, pestilentiamque inferat. Ventum …
56BOREAS — I. BOREAS Aquilo dictus, (quod vide) ab Hyperboreis montibus flans, unde et frigidus, dictus ὐπὸ τȏυ Βοᾷν καὶ ῥέω, quoniam ut violenti flatûs est, ita etiam sonori. Virg. l. 1. Georg. v. 93. Boreae penetrabile frigus adurat. Ovid. Met. l. 6. v.… …
57CIRCIUS — I. CIRCIUS Tauri montis pars. Plin. l. 5. c. 27. Item insula Mysiae. Sed legendum Cyzicus, teste Ferrariô. II. CIRCIUS ventus Galliae Narbonens. peculiaris, reliquis caeli partibus ignotus, inter Corum et Aparctiam spirans, nulli ventorum… …
58CORUS — I. CORUS Arabiae fluv. magnus in mare Rubrum influens Herodot. Graece Κόρος vel Κόριος, amnis Persicus, in Carmania Salmasio, qui in Persicum sinum sese exonerat: alius a Cyro, contra quam Strabo sentit. Vide Salmas. ad Solin. p. 702. et 703. II …
59EURONOTUS — alio nomine Vultunus, ventus ab Oriente hiberno spirans, quod inter Notum et Eurum sit …
60EURUS — ventus spirans ab Ortu brumali. Plin. l. 2. c. 47. Ab Oriente aequinoctiali Subsolanus, ab Oriente brumali Vulturnus: illum Apelioten, hunc Graeci Eurum appellant. Ovid. Met. l. 1. v. 61. Eurus ad auror am Nabataeaque regna recessit, Persidaque… …