Oblat

Oblat

Oblat (von lateinisch oblatus, Partizip Perfekt Passiv von offerre, "darreichen, entgegenbringen, opfern") hat verschiedene Bedeutungen:

  • das/die Oblat (von lat. oblata, "Hostienbrot für das Meßopfer, Gebäck"), mittelhochdeutsche, als Nebenform bis ins 19. Jahrhundert gebräuchliche Bezeichnung für die Oblate als Hostie, weltliches Gebäck oder Siegel, siehe Oblate (Gebäck), siehe auch: Hostie
  • der Oblat(e) (fem. die Oblatin) im christlichen Ordenswesen:
    • ein unmündiges Kind, das im frühen Christentum oder Mittelalter von seinen Eltern (auch Offerenten genannt) einem Kloster zum Zweck seines späteren Eintritts in dessen Gemeinschaft geschenkt wurde, siehe Oblation.
    • eine weltliche Person, die in enger Anbindung an ein Kloster nach dessen Regel lebt, siehe z. B. Benediktineroblate
    • das Mitglied einer derjenigen christlichen Ordensgemeinschaften und Kongregationen, die sich selbst als Oblaten bezeichnen, siehe Oblaten
  • der/die/das Oblat (von lat. oblatum, "Abgabe", auf das Gebiet der Abgabepflichtigen übertragen), in Tirol Bezeichnung für "Kirchspiel, Gemeinde, Gemeindebezirk"
  • der Oblat (von lat. oblatum, "Angebotenes", übertragen auf den Empfänger), im Vertragsrecht der Adressat eines Angebots, auch Antragsempfänger genannt (Gegenbegriff: Offerent).
  • oblat (vermittelt durch engl. oblate, "flach, gestaucht", von lat. oblatus "ausgebreitet"), Adjektiv zur Charakterisierung eines ellipsoiden Körpers, der durch Rotation einer Ellipse um ihren kürzeren Durchmesser entsteht (Gegenbegriff prolat, um den längeren Durchmesser rotierend), siehe Rotationsellipsoid.
Diese Seite ist eine Begriffsklärung zur Unterscheidung mehrerer mit demselben Wort bezeichneter Begriffe.

Wikimedia Foundation.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • oblat — oblat …   Dictionnaire des rimes

  • oblat — oblat, ate [ ɔbla, at ] n. • 1549; lat. oblatus « offert », p. p. de offerre, l oblat se donnant à un couvent avec ses biens 1 ♦ Personne qui s est agrégée à une communauté religieuse en lui faisant donation de ses biens et en promettant d… …   Encyclopédie Universelle

  • oblat — OBLÁT, Ă s. m. f. 1. membru al unui ordin religios. 2. laic admis (pentru donaţiile făcute) să trăiască într o mănăstire. (< fr. oblat, lat. oblatus) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN …   Dicționar Român

  • oblat — Oblat. s. m. On appelloit ainsi autrefois, Un soldat qui ne pouvant plus servir à cause de ses blessures, ou de sa vieillesse, estoit nourri & entretenu dans une Abbaye, & on le nommoit autrement Moine lay. Chaque Abbaye payoit autrefois cent… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • oblat — òblāt m <G obláta> DEFINICIJA 1. pov. a. (u ranom srednjemu vijeku) dijete koje roditelji daju u samostan, gdje se odgaja b. svjetovnjak koji živi u samostanu ili blizu njega i koji je sebe i svoje imanje predao samostanu 2. član redovničke …   Hrvatski jezični portal

  • Oblat — Pour les articles homonymes, voir Oblate. Un oblat (oblats au pluriel), dans le monachisme chrétien (Églises catholique et orthodoxe), désigne une personne qui s offre (du latin oblatus : offert) au service de Dieu. Il s agit de laïcs ou de… …   Wikipédia en Français

  • oblat — (o bla) s. m. 1°   Nom qu on attribuait autrefois aux enfants qui étaient donnés par leurs parents à quelque monastère, et à ceux qui s y donnaient eux mêmes, avec leurs biens et quelquefois avec toute leur famille. Un décret de l assemblée d Aix …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • oblat — Un Oblat de religion, Hierodulus. B …   Thresor de la langue françoyse

  • OBLAT, ATE — n. T. du langage ecclésiastique Laïque qui participe, dans une certaine mesure, à la vie d’un ordre religieux. Un oblat bénédictin. Il se dit aussi d’un Membre de certains ordres religieux. Les oblats de Marie Immaculée. Les oblats de Saint… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • OBLAT — s. m. Il se disait autrefois d Un laïque, ordinairement homme de guerre invalide, qui était logé, nourri et entretenu dans une abbaye ou dans un prieuré de nomination royale. On disait autrement, Moine lai …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”